13 Şubat 2016 Cumartesi

dede oldum ben..,

evet; dede oldum ben…
hayatımdaki en değerli varlığın, kendimden bir parçamın “izdüşümüne” kavuştum..
onunla karşılaştığım andaki duygularımı sizinle paylaşmak istedim.. 
kendimin bir uzantısı saydığım şeye bakarken mutluluktan nasıl titrediğimi..
insanın aklına gelen ilk şey bunun ancak bir mucize olabileceği düşüncesi oluyor. 
bana bakıyor, ellerini, gözlerini, minik burnunu, kalemle çizilmişcesine düzgün dudaklarını, olmayan çenesini, başını, bana akıtıyor.
içime, içimin en derinlerine.
sanki yıllardır birbirimizi beklemiş, birbirimizi özlemiş iki aşık gibi bakışıyoruz.
kaderlerimiz birbirimizi görünce tamamlanmış gibi..
tüm ihtiraslarımın, malımın, mülkümün, dostlar
ımın, ailemin, tüm dünyamın o eşsiz anın güzelliği ve