"sevgilinizi/annenizi/ babanızı yılda bir gün anmayın, onları 365 gün sevin vs.” derler..
ben bu günlerin onları daha yoğun anmanın, durup düşünmenin, üzerinde kafa yormanın günleri olduğunu ve bu günlerin bunun için var olduğunu ve faydalarını düşünürüm.
meselâ bugün sabah uyandığımdan beri kendi annem nezdinde annelik kavramını düşünüyorum..
vardığım sonuç şu;
bütün düşüncelerimi buraya yazmaya kalksam yazının uzunluğunu gördükten sonra okumaktan vazgeçersiniz.
hepsini tek bir sözde birleştireyim o zaman..
“anneler çok acayip ve muhteşem yaratıklar”
ve her acayip ve muhteşem yaratık gibi bir tek kusurları var..
o da yavrularını doğurmak için bir "erkek yaratığa" ihtiyaç duymaları..
erkekler çok komikler gerçekten.
neden derseniz bir somut örnek verebilirim.
sabahtan beri anneleri ciddi ciddi düşünürken “ama babalar da var” diye düşündüğümde yüzüme bir gülümseme geliyor.
istemsizce..
engellenemez bir gülümseme..
evet annelikle babalığı karşılaştırınca "babalık komikli” sonucu çıkardım buradan..
neyse uzatmayayım, vardığım sonuç şu; (2)
bu doğa kusursuz işleyen, mantıklı, akıllı, düzenli bir doğa..
tek bir kusuru var.. ama tek bir kusur.. aslında bu kusuru da farketmiş ve bazı denemelerde bulunmuş.
denizatlarında erkeğin hamileliği, bazı karınca türlerinde hiç çiftleşme olmadan eşeysiz üreme çalışmaları var..
sanırım birkaç milyon yıl daha devam edecek..
yazıya başlarken kafamda acayip şeyler vardı.
yazsam, ali sabah sabah kafayı yemiş dersiniz..
yaz/a/mıyorum
neyse uzatmadan, vardığım sonuç şu; (3 oldu galiba)
bu kusursuz doğa annelere -doğal yollardan-yavrularını doğurmaları için bir erkeğe ihtiyaç duymalarını gerekli kılmamalıydı.
bu işi cinselliğin tatmini ile kısıtlamalıydı..
“bence”..,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder