5 Mart 2012 Pazartesi

Ernesto Sabato..,





Kendisini yalnız sanan, yalnız olduğundan kesinlikle emin olan bir insanı izlemek korkunçtur. Halinde trajik, hatta kutsal ama aynı zamanda korkunç hüzünlü bir şey vardır. Her zaman maske takarak dolaşırız, taktığımız maskeler o anda oynadığımız rollere göre değişir. Ama yapayalnızken, kimsenin hiç kimsenin bizi görmediğini, denetlemediğini, dinlemediğini, bizden bir şeyler istemediğini, bize yalvarmadığını, saldırmadığını, yakınlaşmadığını sanırken hangi maskeyi takarız ki? Belki de yapayalnız insanın kutsallığı, o anda ilahi olanın önünde ya da kendi bilincinin önünde maskesiz olmasındandır. Yüzümüzün bu en uç noktadaki ve asıl çıplaklığı, çıplaklıkların en gerçeği, en korkuncudur, çünkü ruhumuz savunmasızdır..

Ernesto Sabato