bir Moda Çay Evi hikayesi..,

size geçmişten bir anımı anlatacağım..bu sabah oldu.. sabah moda çay evinde kahvaltıdayım..oranın sahibi urfalı ibo..ben ona kısaca ibrahim dayı diyorum..küfürbaz, bağıran çağıran, sübyan garsonları enselerinden tokatlayan, tekme atan sevimli mi sevimli, halim selim bir adam ibrahim dayı..oranın müdavimleri ise genellikle güneydoğunun vatanperver evlatlarıdır..gülerler geçerler böyle vakalara..sırtlarından sopa eksik olmadığından mıdır nedir..salaş da bir yerdir çayevi..moda çay evi gibi

fotograf m.b.21072013

görkemli bir adı utandıracak derecede..kaldırımda taburede oturursun sırtını dayıyacak bir sevgilin yoksa iki büklüm...ama eskazara oraya bir kerli ferli amca düşer de, "iyi günler beyefendi, bir çay alabilir miyim lütfen" gibi bir giriş yaparsa ibrahim dayının kimyası birden değişir adeta anlık bir transformasyonla westminster düküne dönüşerek adama öyle bir yer gösterişi vardır ki; (yer derken tabure demek istiyorum tabii) şaşar kalırsınız..bu sabah da bir beyefendi geldi böyle..oturdu..ibrahim dayı diken üstünde..buyrun dedi..beyefendi bir çay rica etti..her zamanki gibi ibrahim dayı içeri "bir çaaay" diye değil de, "bir çay lütfen" diye bağırdı..duyulmadığını anlayınca tekrar ve daha yüksek bir sesle bağırdı.."bey efendiye bir çay lütfen dedim ulaaan..!! sonrası ise başka bir hikaye..,m.b.