babalar günü..,

arkadaşlarım...
dostlarım...
sevgili romalılar..!!

bugün size yine 
“ne o öyle, yine sevgi pıtırcığı oldunuz,
babanızı 365 gün sevin,
babası olmayanlar da var,
emperyalizmin, kapitalizmin pompaladığı alışveriş…”
bıdı bıdısı yapanların sözlerine kıymet verip, vicdan azabı çekmenizi isteyenlere sakın ha kulak asmayın..

bir “sevgi” yüklenme gününüz var, son zerrenize kadar yüklenin..
yüklenin ki; benim gibi babası olmayanlar da, o sevginizden, o çoşkunuzdan, o enerjinizden nasiplensinler..
korkmayın..!
üzülmeyin.!
onun babası yok, ne hisseder diye zerre kadar duraksamayın..!
babasına sarılmış bir çocuk görürsem ben bunu bir "sevgi gösterisi" olarak görmem..
bilirim ki yılın bir günü (evet bir günü) de olsa sevgi dolu bir insan, sevgi veren ve sevgi bekleyen bir başka “insana" sarılıyor..
babanız yoksa gidin en sevdiğiniz komşu amcaya sarılın.
manavınızın babalar gününü kutlayın..
son yılların modası "anası/babası/sevgilisi olmayanlar var, onları düşünün" diyenlere asla ve asla kulak asmayın..
sevin.
anneler günü, babalar günü, sevgililer günü, dini bayram günleri; “günü” kelimesi önüne gelenlerle ilgili değildir..
“insanlıkla" ilgilidir..
“sevgi" ile ilgilidir..
sadece o günlerde insan olabilirsek ve sadece o günlerde gerçek sevgiyi hissedebilirsek, o da bir şeydir..
küçümseyenlere asla taviz vermeyin..
yılın 365 günü neredeydiniz demagojilerine kulak asmayın.
yılın 365 günü içinde 12 gün sevgi pıtırcığı olmak bugünün dünyasında hiç de azınmayacak bir olaydır.
hiç de azımsanmayacak gün sayısıdır.!
kimi bulduysanız sarılın, kutlayın.
korkmayın..!
sevin, sevilin, öpün, öpülün, sarılın, kucaklaşın..,

not: bu yazı; ironi, sarkazm, alaycılık, kinaye, mecaz taşımayan, ciddi olarak yazılmış bir yazıdır.. ciddiye alıp almamak size kalmıştır..