şaka değil, gerçekmiş..,

annemlerin evinin altındaki bakkal hüsnü"yü kırk senedir tanırım..çoğu zaman hüsnü'nün yerine bakan karısını da tanırım..yaklaşık 30 senedir..! ama alışverişimi yapar, paramı verir, üstünü alır, i-günner der çıkarım.. geçenlerde annemle telefonda konuşurken -şimdi neyi bırakacaktım hatırlamıyorum- 'ben
evde yoksam hüsnüye'ye bırakırsın, ben oradan alırım" dedi.. ben de üzerinde durmadım "tamam" dedim.. ama sonra düşündüm, annem hüsnü diyeceğine hüsniye mi dedi, yoksa yoksa..! "yok canım olamaz" dedim geçtim.. sonra o şey ne ise hüsnü'nün karısı dükkandaydı, ona bıraktım.. bu arada söylemeliyim ki; en büyük olaylarımdan bir tanesi aylarca bir insanla uzun uzun, bolca konuşur da, o insanını ismini bilmiyor olabilirim.. böyle biri vardı, neredeyse her akşamüzeri bana uğrar, memleketin hal ve gidişatı hakkında sohbet ederdik, aylar geçti, biz kanka olduk, ben 'naber, nası gidiyo, n'aptın, abicim filan diye idare ediyorum ama adını bilmiyorum… aradan aylar geçmiş, hergün görüştüğün sohbet ettiğin adama "abi senin adın neydi ya..?" diye nasıl sorarsın.. neyse bu konu ayrı bir hikaye konusu… gelelim hüsnü bakkala.. akşam anneme sordum "anne bizim hüsnü'nün karısının adı ne" diye… evet bildiniz.. hüsniye…var mı böyle bir şey ya..?! n'ası yani..?! şaka değil mi..?!